Mazarrón Country Club : de reis van 2000 tot vandaag de dag.

Klik op onderstaande link voor een unieke video van onze prachtige urbanisatie voordat je het verhaal van de afgelopen 20 jaar leest.

Mazarrón Country Club 2020 tot nu

De meeste mensen wonen graag in de Mazarron Country Club omdat het een prachtig gebied is en alles goed onderhouden wordt. Dat is niet altijd het geval geweest, dus we dachten dat het leuk zou zijn om een beetje te vertellen over de geschiedenis van de Mazarron Country Club. De start van de bouw van Mazarron Country Club (MCC) begon rond het jaar 2000 en de eerste eigenaren verhuizende naar de MCC een jaar later.

Het moet gezegd worden dat MCC er heel anders uitzag dan wat we vandaag zien en om tot de huidige vorm te komen, werden de oorspronkelijke eigenaren geconfronteerd met veel uitdagingen en het is door het harde werk en de vasthoudendheid van die vroege eigenaren dat de uitdagingen en moeilijkheden waarmee ze werden geconfronteerd, werden overwonnen.

MCC werd gebouwd door een bouwgroep genaamd Huma Mediterraneo en ze begonnen met de Manzana's vanaf de hoofdingang tot en met de Taberna, die aanvankelijk alleen door de werklieden werd gebruikt tijdens de lunch en het was s’avonds niet open.

De eerste eigenaren moesten onverharde wegen en trottoirs doorstaan, geen straatlantaarn, elektriciteit die werd geleverd door generatoren en het water was water van de bouwers, dus het was niet gezuiverd. De generatoren hadden soms geen diesel en de watervoorziening was zeer onbetrouwbaar en kon wel 4 dagen buiten werking zijn.

De eigenaren klaagden bij Huma op verschillende vergaderingen die in principe niet geïnteresseerd waren in het oplossen van een van de problemen. De gefrustreerde eigenaren vormden een groep genaamd de Vereniging Van Buren (AON) zodat ze beter gecoördineerd konden worden in hun eisen en klachten.

Op dat moment deelde Huma de eigenaren mee dat er een Community of Owners (CoO) moest worden opgericht met een voorzitter, bestuursleden en een beheerder en dat de eigenaren een gemeenschapsbijdrage moesten gaan betalen en ook dat een reeks statuten opgesteld moeten worden.

Op dat moment probeerde de AON, Huma het geheel te laten voltooien, de golfbaan te laten bouwen en enkele van de andere beloofde diensten te leveren. Huma was blijkbaar in financiële moeilijkheden rond die tijd en ondanks talrijke beloften om het geheel af te maken, werd het eigenlijk gelaten zoals het was. Huma sloot de oudere delen van de urbanisatie aan op de elektriciteit en sommige bewoningscertificaten werden uitgegeven, illegaal omdat ze niet hadden moeten worden uitgegeven totdat het geheel was voltooid.

Ondanks alle inspanningen van elke opeenvolgende voorzitter en bestuur zijn er geen verdere bewoningscertificaten afgegeven en heeft de gemeenteraad geweigerd de urbanisatie goed te keuren.

Vanwege Huma's gebrek aan interesse in het voltooien van het geheel en de groeiende frustratie van de eigenaren was het voor de AON genoeg, dus een groot aantal van hen bundelde hun persoonlijke financiën en bracht Huma naar de rechtbank om het geheel af te bouwen of om compensatie te laten betalen.

Kort daarna kondigde Huma aan dat ze niet langer bereid waren om te betalen voor de diesel of de generatoren die de bovenste helft van MCC van stroom voorzien, waardoor de huizen en de zuiveringsinstallatie zonder stroom kwamen te zitten.

De beheerder werd verzocht een manier te vinden om de kosten voor deze essentiële dienstverlening eerlijk te delen, maar dat is niet bereikt. Alarmerend veel geld dat eigenaren opzij hadden gezet voor meters en opstartkosten was verdwenen en andere tekortkomingen van de beheerder werden al snel duidelijk.

De urbanisatie was in crisis en MCC was bijna failliet.

Een algemene vergadering van eigenaren werd haastig belegd en Barry Smith werd de nieuwe voorzitter, hij ontsloeg prompt de beheerder die het geld van de eigenaren had verduisterd. Er was veel juridisch geruzie dat culmineerde in een rechtszaak die MCC uiteindelijk won. Barry vormde een nieuw bestuur en organiseerde een team van ongeveer 30 vrijwilligers om de urbanisatie zelf te beheren.

Met behulp van de vaardigheden en expertise van sommige van de eigenaren werden verschillende groepen gevormd met verantwoordelijkheden voor verschillende taken, IT, afvalinzameling, communicatie, beveiliging, tuinieren, secretariële ondersteuning en debiteuren beheer, omdat niet alle eigenaren hun gemeenschapskosten betaalden. Deze specifieke groep werd geleid door Lyn Snowden en er staat een bankje bovenaan de Paseo in haar herrinering. De IT-database die destijds door John Wilson werd geproduceerd, is nog steeds in gebruik.

In de beginjaren waren er geen Facebook-sites of Web pagina zoals we nu hebben, alleen een prikbord dat de eigenaren gebruikten genaamd Soapbox. Dit werd gebruikt om gelijkgestemde eigenaren te vragen om zich aan te sluiten bij nieuwe commitees, zoals een Tuinier Club en voor de eigenaren om contact met elkaar te houden en eventuele problemen te bespreken.

In die tijd waren er geen bloembedden, bomen etc maar gewoon afval en hoog onkruid. De Tuinier Club, die toen uit 10 – 12 personen bestond, vroeg Huma toestemming om de woestenij te beplanten, wat ze vervolgens toestonden. Eigenaren gaven vervolgens stekken en planten die ze over hadden aan de Tuinier Club om ze in staat te stellen met de transformatie te beginnen. De groep werkte hard en regelde BBQ's in de Taberna, met bestuursleden die hun eigen BBQ’s mee namen om op te koken, de leden gingen ingrediënten kopen om salades, dips enz. te maken en organiseerden loterijen om de vegetatie, onkruiddoek en grind te financieren die nodig zijn om de esthetiek van de urbanisatie te verbeteren. Deze BBQ's waren uitverkocht met de meeste eigenaren aanwezig. Deze groep werd ontbonden toen professionele tuinders in dienst kwamen wat het planten van bomen, struiken en andere planten versnelde.

Rond deze tijd werd MCC geplaagd door veel inbraken, dus organiseerden de eigenaren een Security Group.

Een rooster werd gemaakt met paren per 2 diensturen, de hoofdingang was bemand, 2 mannen patrouilleerden regelmatig op de MCC met "walkietalkies" en CCTV-camera's werden geïnstalleerd. Toen de inbraken afnamen, begonnen mensen uit de groep te stappen en werd het ontbonden.

Vele uren werden ingevuld door alle vrijwilligers, zodat de dromen van de eigenaren konden worden gerealiseerd en omdat men de veranderingen waarmee men geconfronteerd werd, aangepakten oploste, onstond er een grote gemeenschapsgevoel en andere groepen werden gevormd, zoals een ambachts groep en vrijwilligers die een bibliotheek opstarte.

Na een lange strijd en door de inspanningen van de AON en hun advocaten in de rechtbank, werd uiteindelijk een schadevergoeding ontvangen van Huma. Deze compensatie werd gebruikt voor het voltooien van de wegen en trottoirs, het installeren van straatverlichting en het uitvoeren van essentiële reparaties aan de zuiveringsinstallatie om een constante toevoer van drinkwater te garanderen.

Er is in de loop der jaren door de verschillende besturen veel werk verricht en georganiseerd, maar niet alle, van de aanvankelijke problemen die Huma heeft achtergelaten, zijn aangepakt.

In de afgelopen jaren, begon de riolering, die ooit werd geïnstalleerd door Huma en echt niet "geschikt was voor het doel”, vaak problemen te geven, vooral tijdens de zomer als bezoekers en huurders arriveerden. Dit betekende dat pompen die niet over voldoende capaciteit beschikten en faalden waardoor er ruw afvalwater naar de campo stroomden met alle bijbehorende milieu- en gezondheidsrisico's en de mogelijkheid om juridische stappen te tegen de urbanisatie te nemen. Het was ook bijzonder duur om tijdelijke reparaties en diensten uit te laten voeren om het onmiddellijke probleem op te lossen.

In 2020 werd de dure maar essentiële upgrade voor een toekomst bestendig rioleringssysteem voltooid en dit werd gefinancierd door een gulle bijdrage avn de AON .

Een andere recent project was de herinrichtingvan de straatverlichting met meer kosteneffectieve en milieuvriendelijke LED-verlichting die ook met succes is voltooid.

Een van de ongelukkige erfenissen die Huma heeft achtergelaten, is de infrastructuur van het drinkwater. Dit is een ander voorbeeld van slechte kwaliteit materiaal en vakmanschap die we nu moeten aanpakken, het veroorzaakt dure reparaties, verspilt kostbaar water waar we voor moeten betalen en veroorzaakt aanzienlijk en onvoorspelbaar ongemak voor eigenaren.

Onze groenvoorzieningen zijn altijd verzorgd door hoveniersbedrijven en over het algemeen hebben zij goed werk geleverd zodat de urbanizatie er goed uit ziet en daar is mede een bestuurslid verantwoordelijk voor.

Er zijn door de jaren heen veel functies uitgevoerd door de verschillende besturen, vaak tamelijk onzichtbaar voor eigenaren, maar desalniettemin gaat er hard werk en tijd in zitten. U heeft in de laatste nieuwsbrief de lopende projecten en de acties en activiteiten gelezen die door uw huidige bestuur worden uitgevoerd, ten behoeve van iedereen.

Al dit harde werk en inspanningen hebben geresulteerd in wat we vandaag hebben en er kan met trots worden gezegd dat dit een van de beste, zo niet de beste urbanisatie in de omgeving is met uitstekende faciliteiten, betaald door onze zeer redelijke gemeensschapsbijdrage.

Met dank aan John Wilson, Carol Emmison en Wendy Ross voor enkele van de feiten, details en hun ervaringen die hebben geholpen om deze geschiedenis samen te stellen.